Wanneer een asielaanvraag van een vluchteling wordt geaccepteerd, ontstaat het kruispunt tussen het verleden en het heden. Een nieuw leven waarin je een andere taal moet leren, je moet aanpassen aan een andere cultuur. Je moet het systeem leren kennen en erin meedraaien. Aanpassen om te kunnen integreren, de taal spreken. Je hoeft zeker niet op z’n Nederlands de gordijnen open te doen, om in de integratie te laten slagen. Er is toch sprake van integratie als je je in Nederland thuis voelt, hier werkt, studeert, je rechten en plichten accepteert en met de samenleving meedoet.
Integratie is geen assimilatie. Volgens Ahmad, een 38-jarige Iraakse vluchteling, blijft het moeilijk dat hij na 34 jaar zijn cultuur moet loslaten en nieuwe gewoonten, normen en waarden moet omarmen. Bij integratie vergeet je niet de eigen cultuur, deze blijft behouden. “Het is een proces van twee kanten. Hoe meer immigranten namelijk voelen dat hun cultuur gerespecteerd wordt, des te sneller zullen ze integreren in hun nieuwe land.” Aldus de Libanese socioloog Amin Maalouf.